ورماخت ارتش انتقام (دانستنی های آلمان نازی)

از مقدمه:

به سختی می توان در مورد مسائل و مطالب مختلف دوران رایش سوم و
نازیها ( 1945 – 1920 ) سخن گفت اما نامی از آدولف هیتلر به میان نیاورد.
از همان نخستین روزهایی که هیتلر رهبر حزب کوچک و گمنام
ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان شد، تا زمانی که این حزب تبدیل به
یکه تاز صحنۀ سیاست آلمان گردید، مبنای انجام تمامی امور (از حزب گرفته
تا مسائل ریز و درشت کشوری) تفکرات، تصمیمات و ارادۀ پیشوا ( Führer )
بود .
نیروهای مسلح آلمان نیز از این قاعده مستثنی نبودند. هیتلر از همان ابتدای
کار و آغاز حرکت سیاسی خود یک هدف مهم و اساسی داشت: بازگرداندن
عظمت گذشتۀ ژرمن ها و تحقق رؤیاهایش برای کشور و ملت آلمان. او برای
اینکه بتواند این رویاها را به واقعیت تبدیل کند نیاز به یک ابزار بسیار مهم و
قدرتمند داشت و آن چیزی نبود جز ارتش آلمان. به هم ین منظور هیتلر پس
از کسب قدرت در سال 1933 ، شتابزده برنامه های خود برای بازآرایی و
گسترش نیروی نظامی و تسلیح مجدد آن را آغاز نمود و در این راه تمامی
امکانات کشور را بسیج کرد و در خدمت این هدف مهم قرار داد.
به زودی اقتصاد کشور و تمامی مسائل مرتبط با آن، ابزاری برای تجدید بنای
نیروهای مسلح آلمان شد و در این راه، قانون خدمت سربازی نیز مجدد برقرار
گشت. هیتلر تمامی بزرگان صحنۀ سیاست و اقتصاد کشور را متوجۀ این امر
مهم کرد که برای رسیدن به اهداف مدنظر او باید ارتش هرچه زودتر گسترش
یافته و کیفیت گذشتۀ خود را مجدد به دست آورد. هیتلر در طلیعۀ حکومت
خود اظهار داشت: “آیندۀ آلمان فقط و منحصراً به بازسازی ورماخت بستگی
دارد؛ باید وظیفۀ تسلیح مجدد ارتش بر تمامی وظایف دیگر اولویت داده
شود.” این سیاست بلافاصله اجرا شد و بودجۀ پروژه های نظامی با سرعت
بسیار بیشتری نسبت به بودجۀ برنامه های غیرنظامی، افزایش یافت.