حصار و سگ های پدرم

شب های بسیار از فرط فریادها، جیغ ها ، کابوس ها و هذیان های بی موقعشان خواب از چشمانم گریزان بود. نام مردانی را تکرار می کردند که در دام خواب شان می افتادند و دست و پا زنان دوباره از خیالشان رهایی می یافتند. شب های بسیار، به دنبال آن اشباح، به راه می افتادند و پیشانیشان به لبه ی درها و پنجره ها و دیوارها برخورد می کرد و ساییده می شد و صبح ها که از خواب بر می خاستند نمی دانستند آن خون ماسیده بر کنار گیجگاهشان از چیست؟